Yüz yılı aşkın bir süre önce İstanbul - Bağdat Demiryolu hattının başlangıç istasyonu olarak inşa edilmiş Haydarpaşa Garı. Günümüzde İstanbul'un sembollerinden biri haline geldi. Şehrimizin korumaya çalıştığımız değerleri arasında, ön sıralarda koskocaman dikiliyor. Hızlı tren projesi sebebiyle tren seferlerine ara verildiği için neredeyse hiç hareket yok bugünlerde Haydarpaşa'da. Telaşla koşuşturan yolcuları görmek mümkün değil. Trenler kıpırdamıyor. Gar fazlasıyla sessiz. Fakat dün bu durum biraz değişti. Haydarpaşa'ya gezi düzenleyen Zebralar sınıfı, garı hareket ve sesle doldurdu. Kısa bir süreliğine de olsa dün cıvıl cıvıldı Haydarpaşa.
Bizi hemen garın girişindeki tarihi lokomotif karşıladı. Yüz elli yıldan daha uzun bir süre önce üretilen, ülkemizin ilk lokomotiflerinden biri olan bu buharlı araç hayranlık uyandırdı hepimizde. Altına baktık, üstüne çıktık, etrafından dolaştık. Uzun uzun inceledik birlikte.
Ardından peronlara geçtik. Kapıları kilitli bir şekilde rayların üstünde kıpırtısız bekleyen trenleri gördük. Önce trenlerin nasıl çalıştığını öğrendik. Sırayla bir markize girerek hızının nasıl arttırılıp azaltıldığını, kapıların nasıl açılıp kapandığını ve düdüğünün nasıl öttürüldüğünü gördük.
Vagonlardan birine girdik. Koltuklarına oturduk. Tren yolculuğunda olduğumuzu hayal ettik.
Ve tüm bu keşiflerimizin, incelemelerimizin arasına oyunlar sıkıştırdık. Haydarpaşa'yı cıvıl cıvıl sesle dolduran da bu oyunlar oldu. Sütunların çevresi saklambaç için idealdi. Bekleme salonunda yolcu rolü üstlenip trenlerin hareket saatleri hakkında ayak üstü sohbet etmek keyifliydi. Gişelerin önündeki turnikelerde dönmek eğlenceliydi.
Çocuklar için heyecan verici bir geziydi. Gitme vakti geldiğinde ayrılmak zor geldi hepsine. Çünkü pek çoğunun hayalinde bir tren yolculuğu yapmak, trene binip bir yerlere gitmek de vardı. Yolculuk bir yana, hareket halinde bir tren görmek bile mümkün olamadı. Ve gezinin sonunda trenler gizemlerini korumaya devam ettiler onlar için.
