Geçtiğimiz Pazar günü Küçük Ağaç Pikniği için bir araya geldik. Bu yıl adres farklıydı; Cumhuriyet Köyü’nde buluştuk. Fakat günün akışı aynıydı. Yine kahvaltımızı yaptık ve ardından mangala geçtik. Eğlencemiz farklıydı. Bu yıl oyunlardan çok değil müzikte, şarkılarda birleştik. Keyfimiz aynıydı. Ağaçların oluşturduğu yemyeşil fonun önünde yüzlerce fotoğraf çekildi. Çocukların doyasıya eğlencesini, soframızın keyfini ve gülen yüzlerimizi yansıtan yüzlerce fotoğraf… Şarkılarla çınlayan sesimizi ya da dost sohbetlerimizi aktaramasalar da günü en güzel şekilde özetleyecek olan kelimelerden çok görüntüler olacak galiba. O halde fazla söze gerek yok.
Geçen yıllar bize şunu gösterdi; okulumuzda çok değerli dostlukların temelleri atılıyor. Öğrencilerimiz Küçük Ağaç’taki eğitim hayatlarını tamamlarken bizler de, anne, babaları da çok güzel dostlar ediniyoruz. Ve bu dostlukların pekiştirildiği yer de büyük ölçüde Küçük Ağaç piknikleri oluyor.
Bu yıl da velilerimizle, arkadaşlarımızla, dostlarımızla bir arada inanılmaz keyifli bir zaman geçirdik. Hemen hemen tüm öğrencilerimiz oradaydı. Oyunlar oynadık, resimler çizdik, uçurtma uçurduk, ata bindik, koştuk, sallandık, zıpladık, yuvarlandık. Kediler sınıfından Defne Şekercioğlu’nun babası Genco Bey’in gitarı ve güzel enerjisi eşliğinde bütün gün şarkılar söyledik, dans ettik. Bu senenin “kıdemlileri” Kediler ve Zürafalar sınıfı velilerimizdi. Ve biz onların oluşturduğu bütünlüğü, dostluğu gördük bu piknikte. Öğrencilerimizin ilk arkadaşlıklarının sağlam temellerini gözlemledik.
Bu, en uzun piknikti. Ne sohbet bitti, ne müzik. Biz bu yıl evlere çok geç dönebildik.
